มองพระจันทร์แล้วคำนึงถึงคนไกล （望月懷遠）

เทศกาลไหว้พระจันทร์ (Mid-Autumn Festival) ปีนี้ ตรงกับวันที่ ๑ ตุลาคม เนื่องในเทศกาลนี้เอง ผมจึงนึกถึงบทกวี ＂望月懷遠＂หรือ “มองพระจันทร์แล้วคำนึงถึงคนไกล” ของจาง จิ่วหลิง（张九龄）ขุนนางสมัยราชวงศ์ถัง

ผมได้แปลบทกวีเป็นภาษาไทยดังนี้

海上生明月，天涯共此時。
情人怨遙夜，竟夕起相思。
滅燭憐光滿，披衣覺露滋。
不堪盈手贈，還寢夢佳期。

เห็นจันทร์กระจ่างฟ้า เหนือมหาชลาไศย
แม้นอีกฟากฟ้าไกล ก็ชมจันทร์ดวงเดียวกัน

คืนนี้ช่างเนิบช้า ใจของข้ายิ่งไหวหวั่น
ยิ่งดึกยิ่งนึกฝัน เฝ้ารำพึงถึงเพื่อนไกล*

ดับเทียนแล้วเงยมอง เผยจันทร์ผ่องสว่างไสว
พลางคว้าผ้าคลุมกาย หนาวน้ำค้างพร่างพรายมา

มิอาจหยิบยื่นจันทร์ เป็นของขวัญดั่งปรารถนา
ขอเพียงเอนกายา แล้วพบกันในฝันเอย

—-

*ในภาษาจีนมีท่อนนึงเขียนว่า 情人怨遥夜 คำว่า 情人 ในภาษาจีนสมัยใหม่แปลว่าคนรัก (แบบโรแมนติก) แต่ในบทกวีนี้ไม่ได้หมายถึงคนรักในแบบนั้นเพราะในภาษาจีนโบราณหมายถึง ‘เพื่อนรัก’ (หรือแม้แต่ ‘ญาติ’)